زندگی مث یه ماهی میمونه ک تازه از آب گرفتیش
همینجوری ک داری از گرفتنش ذوق میکنی و خوشحالی و تو ذهنت برای خوردنش نقشه میکشی، یهو از تو دستت لیز میخوره و میره تو آب
زندگی پوچه؟ ابدا، فقط از دست رفتنی تر از اون چیزیه ک حس میشه، تو ی لحظه تموم خنده ها و هدف ها و آرزوها و خاطره هات رو میتونه تو خودش ببلعه و محو بشه
مرگ ع ح بهم نشون داد ک ممکنه واس فردایی برنامه بریزم، شاد باشم یا غصه بخورم ک هیچ وقت قرار نیست برسه
