+رفتم سایت کانون و حرفای بچه ها رو خوندم برای اولین بار بعد کنکور حس کردم چقد دلم برای حال و هوای درس و تست و آزمون و اینا تنگ شده!منظورم این نیست که دلم میخواد که دوباره تجربش کنم..اصلا..! ولی دلم میخواد برم دست تک تک کنکوریا رو بگیرم و تو چشاشون نگاه کنم و بگم نترس عزیزم من کنارت هستم هواتو دارم و بهت میگم که چیکار کنی.....ولی میدونین که مشکل کار کجاست؟ مشکل اینه که هیچ کس حرف یک شکست خورده رو باور نمیکنه!! امیدوارم اول مهر کنار مسیر وایستم و دوستای کنکوریمو تشویق کنم به جای اینکه خودم دوباره وارد مسیر بشم و مجبور بشم بجنگم!
+هرچی میگذره حالم بهتر میشه و میفهمم که" دنیا هنوز خوشگلیاشو داره"!!!!
+میشه برام دعا کنین؟
