میدونی بهشت برای من چه شکلیه؟


اونجا موهام کوتاهه. شلوار پارچه ای میپوشم. با لباسای گل گلی یا چارخونه. بلدم نقاشی کنم. تار میزنم یا تنبک شایدم کمانچه و دور و برم پره از آدمای خوش قلبی ک برام کتاب میخونن. شبا مث شب های کویره روزا مثل روزای جنگل. خونه ها هم میتونن گلی باشن هم مدرن. ته همون نهرایی ک خدا ازشون میگه پر سنگای گرده و من میتونم روشون راه برم. هر لحظه میتونم ی ملیتی باشم یه لحظه کرد یه لحظه بلوچ ی لحظه میخام نروژی باشم یه لحظه فرانسوی. اونجا دیگه بی پولی نیست و آدما عزیزاشونو از دست نمیدن. مرد و زن تفاوتی ندارن و یه چیز خیلی مهم اینکه ذهن ادما پر آرزوهاییه ک قطعا بهشون میرسن


بهشت به نظر شما چه شکلیه؟